Tło idealne.

O tym, że natura sama trafnie dobiera tło dla kwiatów nikogo nie trzeba przekonywać - najlepsze tło to ich własne liście. Gorzej jest gdy kwiatostany znacznie górują nad kępą liści, wtedy trudno przymierzyć się z aparatem by zrobić zgrabne ujęcie. Początek sezonu to wysyp niskich bylin, które śpieszą się z kwiatami a potem nasionami przed wyższymi bylinami czyhającymi by je zakryć. Choć do niziołków trzeba klękać lub wręcz kłaść się plackiem wbijając łokcie w chłodną glebę to niedogodności rekompensuje wysyp i bogactwo kolorowych roślin.
Do grupy ulubionych zawilców należy zawilec lipski (Anemone x lipsiensis). Rośnie podobnie jak leśny kuzyn, choć drobniejsze ma kwiaty a kępy zdecydowanie gęściejsze i ściśle zbite. Tło ciemnych, niekiedy wpadających w granatowe barwy liści jest wspaniałe i wybitnie podkreśla słoneczny odcień kwiatów.

Wielokrotnie przymierzałam się do sfotografowania tego zawilca. W słoneczne dni jaskrawo żółty środek z pylnikami dawał złudzenia prześwietlenia obrazu. Dopiero w dni lekko pochmurne udało mi się uchwycić detale i urodę zawilca lipskiego.

Cenię go za ścisłe kępy nie dające przebić się innym roślinom, dzięki czemu połacie są zawsze czyste gatunkowo. Za świetlisty i subtelny kolor, którego nie można posądzić o pstrokatą cyrkowość. Doceniam również fakt, że nie daje samosiewów - jeśli chcę więcej tego zawilca w ogrodzie, sama muszę wyznaczyć mu miejsce przenosząc kłącza w chwili spoczynku byliny.