Temat znalazł się sam.

Nawet w zaśnieżonej okolicy można znaleźć wiosenny temat.
Mianowicie dziś spacerując po zaśnieżonym pobliskim lesie na ścieżce spotkałam maszerującą ropuchę szarą (Bufo bufo). Oniemiałam z wrażenia bowiem śniegu u mnie jest dobre kilkanaście centymetrów !
Wiadomo, że w takich momentach nie ma pod ręką aparatu, ale kto wtedy myśli o przyłożeniu się do zdjęcia kiedy stworzenie w potrzebie ?!
Ropuchę wzięłam w garść i skracając spacer czym prędzej wróciłam do domu a potem dalej w ogród. Jak to dobrze, że rozerwany worek z liśćmi i patykami z rozdrabniarki dalej tkwił w kącie niesprzątnięty. Klęknęłam przed worem, dziurę powiększyłam rwąc tkaninę, rozgarnęłam materię na boki robiąc głęboki dołek i tam umieściłam skuloną ropuchę. Widać już nieco rozgrzała się w moich rękach i znalazłszy się w dołku przyjęła pozycję embrionalną. Dołek zasypałam na wpół rozłożoną materią a rozerwanie zasłoniłam nagarniętym z boków śniegiem.
Myślę, że w zacisznym miejscu w sadzie otoczona butwiejącymi liśćmi powinna przetrwać do nadejścia konkretnej wiosny.

Ta sytuacja przypomniała mi fakt w jak pięknym miejscu mieszkam - w pobliżu rozległego lasu mieszanego będącego schronieniem i ostoją wszelakich dzikich zwierząt. Wiosną po pierwszych ciepłych deszczach i gdy ziemia zaczyna parować leśnym zapachem można spotkać rzesze spacerujących samic ropuchy szarej idących z samcami na plecach w dół rowami w stronę pobliskiego stawu rybnego. W sezonie gdy skończy się dla nich okres godów - kilka ropuch zamieszkuje moje rabatki. Czasem znajduję płytkie jamki w ziemi bez charakterystycznych krecich kopców.

Przyjrzawszy się dokładniej jamce we wnętrzu można dojrzeć przyczajoną ropuchę czekającą na wieczorne orzeźwienie.

Zdarza się, że ropuchy oczekują nocy w zagłębieniu trawnika gdzie akurat wyrwała się kępka trawy. Wybierają cieniste rejony najczęściej w sadzie, gdzie ziemia jest wiecznie wilgotna i chłodna. To zasługa płytkich wód gruntowych.

Zdarza się też spotkać ropuchy czekające pod gęstymi liśćmi host płasko przylegającymi ciałami do chłodnej gleby. W każdym z tych przypadków staram się nie niepokoić tych stworzeń - wszak to moi sprzymierzeńcy w walce ze ślimakami i drobnymi owadami - szkodnikami.