Pozytyw i negatyw.

Wiosną liście bylin nie rzadko mają intensywniejsze kolory niż w czasie największego rozkwitu. Soki zaczynają silnie krążyć by rozbudzić roślinę i szybko dostarczyć nagromadzone w korzeniach związki pokarmowe. Pigmenty zdają się być skomasowanymi na jeszcze zgniecionych, świeżo wyrastających po zimie wiosennych liściach.

Hydrophyllum canadense to roślina z podmokłych i cienistych miejsc, gdzie opadłe liście drzew zapewniają podłoże bogate w pulchną próchnicę. Roślina wytwarza łuskowate kłącza wędrujące po powierzchni gleby, z którego wyrosną duże klapowane liście. Wiosną upszczone są bladymi plamkami zanikającymi w ciągu sezonu. Do tego czasu kolejno pojawiające się ubarwione są delikatnym marmurkiem.

Ranunculus lanuginosus również jest rośliną preferujacą podmokłe miejsca choć niestraszne jej słońce odbijające się w błyszczących żółtych płatkach kwiatu. Jest naszą rodzimą pospolitą byliną zamieszkującą wilgotne zarośla. Wiosną na mechatych liściach przeważa kolor brunatny, który w sezonie całkowicie zanika.